همه

واقعیت این است که شعارهایی نظیر آرامش و دوری از التهاب که در طول سالهای 79 تا 83 بارها از سوی اقتدارگرایان به رخ مجلس ششم کشیده می شد، تاکنون و در چهارده ماه فعالیت مجلس هفتم محلی از اعراب نیافته است. از اعتراضات پی در پی و پرخاشگرانه راهیافتگان به این مجلس به نطقها‌، تذکرات و مصاحبه‌های یکدیگر در صحن پارلمان گرفته تا اخراج خبرنگاران پارلمانی و فحاشی ناموسی به آنان همگی شواهدی است که بر فقدان عناصر صمیمت و همکاری در فضای هفتمین مجلس جمهوری اسلامی دلالت دارند. اما شاهدی که ما را بیش از پیش با جو نا آرام این مجلس آشنا کرده است ماجراهای اخیر کمیسیون اقتصادی آن است. داستان از این قرار است که در انتخابات هیأت رئیسه کمیسیونها برای سال دوم مجلس، محمد شاهی عربلو که همکاران و همفکران اقتدارگرایش بارها وی را "مسئله دار" خوانده‌اند، از 16 رأی مأخوذه در کمیسیون اقتصادی موفق به اخذ 11 رای موافق شده و ریاست کمیسیون را عهده‌دار می‌شود. او اینک عضو فراکسیون اصولگرایان مجلس است که در دوره‌های پنجم و ششم از حوزه انتخابیه هشترود به مجلس راه یافته بود و در دوره هفتم مهارت خود را در اخذ آرا این بار در حوزه انتخابیه رباط کریم به همگان نشان داد. شاهی عربلو از تبار محافظه‌کارانی است که با تمام حرف و حدیثهایی که در پی شخصیت‌شان روان است، به مدد تعلق فکری‌شان به جناح راست از تمام موانع فرا روی خود عبور کرده و بارها مرزهای قدرت را در ساختارهای سیاسی و مدیریتی درمی‌نوردند.
در باب اتفاقات اخیر کمیسیون اقتصادی مجلس هفتم ذکر چند نکته ضروری است.
1- احمد جنتی دبیر شورای نگهبان و تمام حامیان نظارت استصوابی هدف از رد صلاحیتهای غیرقانونی و گسترده در انتخابات مجلس هفتم را جلوگیری از ورود افراد ناپاک و ناباب به پارلمان خوانده و می‌خوانند.
سئوال اینجاست که محمد شاهی عربلو که امروز همفکرانش در مجلس و خارج از مجلس بر "مسئله‌دار"‌ و "غیراصولگرا" بودن او تاکید می‌کنند و مدام در تلاشند انتساب او به خود را از اذهان پاک کنند. چرا در سه انتخابات متوالی بدون هیچگونه افشاگری و اعتراضی از سوی مدعیان پاکدامنی تأیید صلاحیت می‌شود؟
شاهی عربلو کسی است که شهرام جزایری در دادگاه علنی از او به صراحت در شمار افرادی که نصیبی از تمول او برده بودند نام برد. آقای جنتی و هواداران سینه چاک نظارت استصوابی که همواره ادعای ردصلاحیت کسانی را دارند که از شهرام جزایری صله گرفته‌اند. باید توضیح دهند که چرا شاهی عربلو و اکثر کسانی که از جزایری پول گرفتند در انتخابات مجلس هفتم تایید صلاحیت شده و اکنون در مجلس حضور دارند؟
واقعیت این است که هیچ کدام از نمایندگان مجلس ششم به جرم دریافت پول از شهرام جزایری در انتخابات سال 82 ردصلاحیت نشدند و افسانه رد صلاحیت اینان ساخته و پرداخته ذهن مردم فریب استصوابیون است که با زیرکی جرم نمایندگان اصلاح‌طلب را نه سیاسی- اعتقادی که مالی و اقتصادی جا زدند تا ردصلاحیت آنان را برای ملت قابل هضم سازند.
البته در گیر و نزاع کمیسیون اقتصادی اعتراف بزرگ شاهی عربلو به برشی از داستان شهرام جزایری متاسفانه پنهان ماند و در رسانه‌ها بازتابی نیافت. شاهی عربلو که از مخالفت همفکرانش با ریاست خود بر کمیسیون اقتصادی به خشم آمده بود، در اعترافی صریح پس از 4 سال معاملات پشت پرده فراکسیون اقلیت مجلس ششم با شهرام جزایری را فاش کرد: "یک ماه قبل از دستگیری جزایری دوستان ما در جناح اقلیت مجلس ششم که بعدها معلوم شد از جزایری پول گرفته‌اند به من گفتند که وی کار اقتصادی انجام می‌دهد. ما با هیات رئیسه هماهنگی کرده‌ایم. شما کارت تردد او را صادر کنید که به درخواست من کارت صادر شد و بعد از دستگیری زیر حرف خود زدند و علیه ما نامه پخش کردند در صورتی که یک ریال دریافت نکردم" اعتراف شاهی عربلو به نقش خود و سایر دوستانش در ارتباط و آشنایی عده‌ای از نمایندگان آن مجلس با جزایری بیش از هر چیز رسوایی کسانی را سبب می‌شود که با جنجال فراوان، هشتاد نماینده اصلاح‌طلب را به جرم "ارتباط با مفسدان اقتصادی" رد صلاحیت کردند.
اعتراف شاهی عربلو به این نکته که تنها یک ماه قبل از دستگیری جزایری وی را وارد مجلس کرده بود. حائز نکات مهم فراوانی است. جزایری یک ماه پیش از آن بلوای ضداصلاحات علیه مجلس با عده‌ای از نمایندگان ارتباط برقرار می کند. این نکته گویای این واقعیت است که پیش از اینها بر سوژه جزایری برای بدنام کردن مجلس اصلاحات سرمایه گذاری فراوانی صورت گرفته بود و به محض ورود او به مجلس و برقراری ارتباط با پاره‌ای از نمایندگانی که همگی منتخب شهرستانها بودند و به سهمی ناچیزی از مال و مکنت این جوان متمول برای رفع مقداری از انتظارات موکلین تنگدست خود نیاز داشتند، فصل برداشت محصول و بهره‌برداری از این سوژه فرا می‌رسد و ستاد ضد اصلاحات با تمام توان علیه مجلس اصلاحات بسیج می‌شود.
2- پرویز سروری راهیافته آبادگر تهران در آغازین روزهای مجلس هفتم و در موسم بررسی اعتبارنامه ها به اعتبار نامه شاهی عربلو اعتراض کرد. شاهی عربلو نیز در واکنش به اعتراض سروری رندی به خرج داد و با اعتراض به اعتبار نامه 29 راهیافته تهران آنان را به عقب نشینی و پس گرفتن اعتراض خود وادار کرد. ابهام اینجاست که 29 راهیافته که همگی را جریان آبادگران به مجلس فرستاده بود، چه ضعفی در وجود خویش سراغ داشتند که به راحتی از اعتراض به اعتبار نامه کسی که خود بارها "مسئله دار"ش خوانده‌اند و ضربات فراوانی به حیثیت او وارد آورده‌اند، گذشتند و به او مجوز ورود بی‌دغدغه به مجلس را دادند؟ آیا بین آبادگران تهران و شاهی عربلو معامله‌ای صورت گرفته بود؟ رفتار راهیافتگان اقتدارگرا با اعتبار نامه شاهی عربلو همچنان محل ابهام است.
3- در ششمین ماه فعالیت مجلس هفتم، روزنامه کیهان درخواست شاهی عربلو از ریاست هواپیمایی جمهوری اسلامی برای برنده اعلام کردن یکی از دوستانش در مزایده فروش ضایعات و اقلام بازگشتی هواپیمایی را افشا کرد. کیهان کار شاهی عربلو را "اقدام سودجویانه یک نماینده مجلس برای کار چاق کنی به نفع رفیقش و طبعاً دریافت پورسانت از وی" توصیف کرد و در ادامه نوشت: "او با آنکه از نظر کجرویهای مالی و روابط ناسالم اقتصادی مشهور است اما همواره ژست آدمهای ارزشی را می گیرد. تا جایی که می تواند نظر نمایندگان اصولگرا را برای سپردن مسئولیت نایب رئیس کمیسیون به وی جلب کند".
این افشاگری کیهان با استقبال حدادعادل که فرصت را برای به تصویر کشیدن چهره‌ای ضد فساد از مجلس غنیمت شمرده بود،‌مواجه شد. در همان ایام روزنامه‌ها خبر دیگری مبنی بر درخواست یکصد راهیافته از کمیسیون اصل 90 مجلس برای برخورد با شاهی عربلو منتشر کردند. اوضاع و احوال از عزم مجلس برای برخورد با شاهی عربلو حکایت داشت. دفاع این راهیافته کم اقبال از خود نیز موج حملات اقتدارگرایان را کاهش نداد. شاهی عربلو اینچنین از خود دفاع کرد: "متاسفانه هیچگاه مجلس که از وظایف اصلی آن تحقیق و تفحص و نظارت است. سراغ مزایده‌های میلیاردی که درکشور انجام می‌شود، نمی‌رود و هیچگاه آنها در روزنامه نیز درج نمی‌شود اما با یک مزایده کوچک که برای جمع‌آوری آشغال و خرید ضایعات اقلام بازگشتی آن بوده‌ اینگونه برخورد شود که انگار یک مزایده میلیاردی است در حالی که مزایده به آت و آشغال درون هواپیما مثل ظروف یکبار مصرف و نان خورده‌ها مربوط می‌شود."
واقعیت این بود که سران مجلس هفتم در اقدامی هماهنگ با ارگان رسانه‌ای خود دیواری کوتاهتر از دیوار شاهی عربلو برای ارائه چهره‌ای ضدفساد از مجلسی که حتی به اعضای خاطی خود هم رحم نمی‌کند! پیدا نکرده بودند. سناریویی که امروز پس از 7 ماه، با انتخاب همان عنصر "مسئله دار"، "بی‌صلاحیت"، "فرصت طلب"، "ناسالم" و "عدالت گریز" که از "نظر کجروی‌های مالی و روابط ناسالم اقتصادی مشهور است" به ریاست مهمترین کمیسیون مجلس مدعی معیشت و رفاه شکست خورده است. نکته جالب داستان اینجاست که راهیافتگان اقتدارگرای مجلس که اکثریت بلامنازع اعضای کمیسیون اقتصادی را تشکیل می دهند با علم به "مسئله دار" بودن همکارشان و با گذشت تنها 7 ماه از روزهای "شاهی عربلو ستیزی" در مجلس، با دو سوم آرا او را به ریاست کمیسیون خود برمی‌گزینند و فی الواقع مدیریت بر مصوبات و خروجی‌های اقتصادی‌ترین بخش مجلس هفتم را به او می‌سپارند. به راستی چرا راهیافتگان به مجلس در مقابل این اقدام "عدالت گریزانه" که به قدرت رسیدن یک "عنصر مسئله دار" را خبر می‌دهد ساکتند؟ آیا دو سوم از اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس بین خود با رئیس منتخبشان نوعی همزاد پنداری احساس کرده‌اند که علیرغم جو سنگینی که چند ماه پیش علیه او بر فضای مجلس مستولی شده بود به وی رای داده‌اند؟ آیا آقای مصباحی مقدم تنها راهیافته حق گرا و مخالف فساد و کجرویهای مالی مجلس و کمیسیون اقتصادی است که اینگونه عَلَم مخالفت با ریاست شاهی عربلو را برافراشته است. یا حق با دیگرانی است که در مقابل این اقدام سکوت کرده‌اند و با بی تفاوتی به آن می‌نگرند و مصباحی مقدم را مشکلات شخصی با شاهی عربلو به این گونه واکنشها واداشته است.
البته اگر مورد اخیر درست باشد احوال چنین مجلسی سزاوار تأسف است که در برهه‌ای از زمان انرژی خاصی را برای بدنام کردن یکی از همکاران خود بکار برد و امروز ریاست یک کمیسیون مهم را به او می‌سپارد. و اگر گمانه نخست صحیح باشد باز هم حال و روز این مجلس جای نگرانی دارد چرا که در بین قریب به 290 عضو آن ارزش و مطلوبی نظیر "مبارزه با فساد" فقط در نزد جناب مصباحی مقدم صاحب ارج و اولویت است. به تعبیر دیگر نحوه برخورد مجلس هفتم با شاهی عربلو از دو حالت خارج نیست. وی یا از جنس اتهاماتی که بدانها متصف‌اش می‌کنند نیست و مجلس بدون آنکه خبط و خطایی از وی سر بزند و صرفا برای گرفتن ژست مبارزه با فساد سعی در بی آبرو کردن وی داشته است و یا اکثریت راهیافتگان مجلس از جنس اویند و به همین سبب بر او نمی‌‌تازند.
به هر حال تنش در کمیسیون اقتصادی مجلس، ماکت و مقیاس کوچکی از فضای حاکم بر کلیت مجلس هفتم است. مجلسی برآمده از استصواب که اعضای آن نه برای استیفای حقوق ملت که برای ارضای نیازهای اقتدارگرایانه شان با یکدیگر گلاویز شده اند.